Jeugdzeilen, KNRM, KRB in film

Net voor de watersportweek een mail van Rutger (Skuytevaert, KNRM) met de mededeling ‘Ik denk dat we wat leuks hebben voor jullie’. Lekker vaag en daar gingen onze gedachten. Misschien komt De Redder langs tijdens de watersportweek? Tijdens het watersportweek overleg kwam het antwoord en hier het verslag.

Een week voor de watersportweek zijn Daniel Ouwehand, Jaco van Duyn en Babet van Prooijen benaderd door Bram of wij het leuk zouden vinden om mee te spelen in een film die gemaakt gaat worden in samenwerking met de KNRM. We hadden niet veel tijd nodig om daarover na te denken en stonden al in de startblokken om te gaan beginnen. Na de briefing dinsdagavond in het botenhuis van de KNRM waren we helemaal op de hoogte en wisten we wat de filmploeg ongeveer van ons verwachtte.

Korte samenvatting: ze willen graag dat wij op een dramatische, spectaculaire manier omgaan met de catamaran (Nacra 580 van Jaco). Daniel en Babet drijven dan af en worden gered door de KNRM. Jaco blijft bij de catamaran.

Donderdag 4 augustus 2016

Woensdag kijken we vaak op de gebruikelijke app’s om te kijken of de wind al wat gaat zakken voor donderdag wanneer we de opnames hebben, maar helaas, de wind blijft hard en het is te gevaarlijk om zee op te gaan. Daarom heeft Bram de regisseur Tom opgebeld en gevraagd of we de opnames kunnen verschuiven naar de vrijdag, gelukkig was dat geen probleem en snapte hij dat volkomen. Wel zou hij graag al wat scènes willen filmen en gaan we dus toch richting de Noordpost van de KRB waar ons hoofdkwartier was.

Daniel heeft meerdere malen achterop de jetski gelegen waarmee hij het water uit werd gered, een gave belevenis die hij niet zo snel zal vergeten. Met de golven die richting de 1,5m gaan is het nog best een uitdaging om veilig met een jetski te varen, maar het lukt en Daniel staat weer veilig op de kant (beetje dikke lip, maar dat trekt wel weer bij).

In het verhaal word ik van zee gehaald met onderkoelingsverschijnselen door de Redder. Vandaag mocht ik al op de brancard gaan liggen met een zuurstofmasker op om deze scene te filmen, de Redder bleef hierbij in de branding staan, zodat het filmen wat makkelijker was dan op zee. Doordat de regisseur vond dat het er niet dramatisch genoeg uit zag vond hij het nodig om meerdere emmers zeewater over ons heen te gooien wat resulteerde in oren vol water en zout in de ogen. Alles voor de film! Nadat deze scènes ook waren gefilmd hebben we met alle mensen die meewerken nog even heerlijk geluncht en zijn wij zeilers teruggekeerd naar Skuytevaert om nog een kleine stukje watersportweek mee te pikken.

Vrijdag 5 augustus 2016

Vandaag start de briefing om 8 uur bij de Noordpost, omdat we de catamaran van Jaco dan ook daar moeten hebben staan gaat al heel vroeg te wekker zodat we om 7 uur kunnen beginnen met tuigen, wat sommige van ons nogal tegenviel…ik zal verder geen namen noemen.

Het tuigen duurde iets langer dan gepland en daardoor gingen we pas om 7:55 de zee op, het was nog steeds een goede 4 uit het zuidwesten dus we hadden gelukkig de wind mee. Om 8:03 stonden we op de kant bij de Noordpost waar Bram ons stond op te wachten, 8 minuten zeilen, dat is netjes gedaan vonden we zelf. Eenmaal boven gekomen kwamen we erachter dat de filmploeg blijkbaar moeite hadden met klokkijken omdat ze pas om half negen arriveerde, hadden we dus toch uit kunnen slapen! Maar ze hadden we een ontbijttafel voor ons allemaal klaargezet dus het feit dat ze te laat waren zijn we alweer vergeten.

Nadat alle camaras klaar zijn gemaakt en iedereen weer in pak is gehesen mogen we zee weer op. Ze wilden graag wat actie shots van ons hebben terwijl we aan het zeilen waren, en die hebben we ze gegeven! Dubbel hangen en dan nog op een drijver recht vooruit, heerlijk! Later hoorden we dat de Redder flink gas moest geven om ons bij te kunnen houden. Na een paar rakjes hoorde we via de portofoon die we mee hadden gekregen dat ze klaar waren voor ons ´ongeluk´. De hoorn op de Redder gaat af (afgesproken teken dat ze begonnen zijn met filmen) en Jaco trekt de zeilen aan, Daniel en ik staan weer in trapeze en haken ons los terwijl we nog wel blijven staan, we tellen af, 3…2…1…LOS! We zetten ons af naar achter en maken een smak in het water (de catamaran van Jaco heeft zwaarden dus we konden niet recht naar beneden vallen, auw!). We zien nog net de catamaran omgaan en Jaco klimt op het bovenste zwaard om te zorgen dat hij niet gaat kenteren. Als we weer boven komen horen we de Duitse regisseur roepen: `Ja! Gans toll, super cool!` Mooi, denken we, deze scene hoeft in ieder geval niet opnieuw! Jaco heeft toen zijn boot weer recht getrokken en is naar de kant gevaren omdat het elastiek van de trapeze los gegaan was en hij was even niet nodig op zee.

Daniel en ik daarentegen lagen dobberend te wachten tot de volgende scene, maar zoals het hoort in de filmwereld, wachten hoort erbij! Uiteindelijk moesten we hulpeloos om ons heen zwaaien en erg bang kijken, af en toe onder water verdwijnen en dan weer zwaaien, en dat rijtje zo´n tien keer achter elkaar. Dan kwam de jetski aanvaren en redde Daniel door hem achterop de plank te trekken, waarbij ik achterbleef. Na veel tegen te stroming in zwemmen, de kleinere boot van waar ze aan het filmen waren dreef sneller af dan ons, was Daniël klaar voor deze ochtend en mocht hij terug naar het strand.

Ik mocht gelukkig even op de Redder even op adem en temperatuur komen om vervolgens weer in het water te springen om gered te worden door iemand van de KNRM. Na heel wat scenes later begon ik het wel wat fris te krijgen en was het, na wat opnames op de boot zelf, tijd om terug naar de kant te gaan om te gaan lunchen. Aan de kant gekomen gelijk een warmwater slang aangezet waarbij ik me even kon opwarmen.

Na de lunch was het tijd om alles klaar te zetten voor de middag opnames, er zou een helikopter komen voor wat luchtshots, erg gaaf natuurlijk!

Onze eerste taak was om ver zee op te zeilen zodat wij als richtpunt voor de jetski en de Redder lagen, geen probleem natuurlijk. Toen Katwijk ongeveer zo groot was als onze pink vonden we het wel goed en zijn we gaan dobberen. We konden de heli die geland was bij Huis ter Duin in Noordwijk zien opstijgen en boven de Redder zien vliegen, een heel spectaculair beeld toen ze op dertig meter langs ons heen vaarde, wat een power heeft die boot! De heli ging weer richting strand om vervolgens de jetski te filmen.

Doordat we zover uit de kant lagen deed onze portofoon het niet en konden we dus ook niet horen wat de bedoeling van ons was. Maar vanuit de heli (deze vloog zo laag dat we de gebaren makkelijk konden zien) zagen we dat het weer tijd was om de catamaran om te laten gaan. Gelukkig was de wind een beetje afgenomen en konden we hem beheerst om laten gaan. Precies hetzelfde als in de ochtend alleen dan minder spectaculair.

Weer werd Daniel opgepikt door de jetski en werd ik opgepikt door de Redder, met het net naar binnen en weer de onderkoelingsbrandcard in, zuurstofmasker op en het beeld dat de jetski en de Redder veilig naar de kant varen (zonder Jaco, die red zichzelf maar). Wanneer de heli weer vertrok naar Huis ter Duin konden we weer onszelf zijn en konden we weer naar de kant toe. De opnames voor ons zaten erop!

Nog snel hebben we een crewfoto gemaakt met iedereen die mee heeft geholpen bij het boothuis van de KNRM en zijn Jaco, Daniel en ik weer retour Skuytevaert gegaan, ondertussen was het al richten zessen en waren we aardig gesloopt.

Zaterdag 6 augustus

Voor zaterdag lieten we de woeste Noordzee achter ons en vertrokken we naar zwembad De Vliet in de Leiden. Omdat het water van de Noordzee niet helder genoeg is om in te filmen werd gebruikt gemaakt van het 3 meter diepe buitenzwembad.

De regisseur wilde “het perfecte beeld” vanaf de bodem van het zwembad dus toen dat beeld eindelijk was gevonden waren we anderhalf uur later en was de zuurstoffles op. Toen de regisseur vroeg hoe laat het was kwamen de scheiße’s er meerdere malen uit omdat we nog maar een half uur de tijd hadden om alles scènes te filmen.

Eenmaal wat geregeld te hebben met de beheerder konden we langer doorgaan en de brandweer van Leiden kon de zuurstoffles vullen. Toen de rust bij de regisseur weer was wedergekeerd kwamen de ideeën over de special effects naar boven, de golven van 1.5 meter moesten worden nagebootst doormiddel van 3 prullenbakken die tegelijkertijd in het water op en neer werden gehaald. Toen alle scènes volledig naar wens waren gingen we weer terug naar het boothuis van de KNRM om onder het genot van wat koek en koffie wat te praten over de afgelopen dagen en uiteraard ook nog op z’n Hollands de Duitsers een beetje belachelijk te maken.

Kortom een hele leuke en unieke ervaring waardoor we een hoop nieuwe mensen hebben leren kennen bij de KNRM en de KRB, en dat kan als watersporter alleen maar goed van pas komen.

Voor het resultaat moeten we nog even geduld hebben. In september/oktober is de verwachting dat de film uitkomt.